Gebeliğin 11-14. haftaları arasında yapılan bu inceleme son 10 yılda popülarite kazanmıştır. Ultrasonografi teknolojisindeki gelişmelerin yanısıra, artan deneyim ve bilgi birikimi ile bu yaklaşım daha sık uygulanmaya başlanmıştır. Bu inceleme Down Sendromu taramasının bir parçasıdır. NT (“Nuchal Translucency”, Ense Saydamlığı) ve burun kemiği ölçümü gibi bazı tekniklerle kromozom hastalıkları ile ilgili ön değerlendirme yapılmakta, bebekleri sayısı saptanmakta, gelişimleri değerlendirilmekte ve majör anomalilerin %30-40 kadarının erken haftalarda tanısı koyulabilmektedir. Vajinal yoldan inceleme yapılarak, fetüs daha yakından ve daha detaylı olarak değerlendirilebilmektedir. Her geçen gün yeni anomalilerin tanısı bildirilmektedir. Önümüzdeki yıllarda daha fazla uygulanır hale gelecektir. Ancak bugünkü düzeyi ile anomalileri tanımada 18-22 hafta ultrasonografik incelemesinin yerini almamıştır. Erken tanı koyabilme avantajını getirdiğinden 18-22 hafta ultrasonografisine alternatif olarak değil, ilaveten yapılması düşünülmelidir.

Bu inceleme, aynı zamanda 11-14 hafta tarama testinin bir parçasıdır. Yukarıda özetlenen ultrason incelemelerinin yanısıra anne adayının yaşı ve plasentadan anne adayının kanına karışan iki hormonun (PAPP-A ve serbest βhCG) düzeylerine de bakılarak “11-14 hafta Down Sendromu Tarama Testi” (Kombine Test, İlk Üçay Down Sendromu Tarama Testi) haline getirilmektedir. Bu test günümüzde sık olarak kullanılmakta olup, Down Sendromlu fetusları %80-85 ini yakalattırma gücüne sahiptir.